از لوازم اقتصاد شکوفا و زندگی در رفاه، تولید و برکت در مال است حال آنکه در چهارچوب زندگی صنعتی امکان تولید انبوه برای تک تک افراد وجود ندارد زیرا که برای بدست آوردن ثروت در این سبک معیشت می بایست اکثریتی کارگر و مصرف کننده فدای اقلیتی سرمایه دار شوند و علاوه بر آن برکت و کسب مایحتاج هرگز در محیط مصنوعی مدرن میسر نخواهد شد.
همانطور که گفته شد تکنیکی و مدرن کردن سبک معیشت هرگز به رفاه اکثریت نمی انجامد و اگر جوامعی علارغم پذیرفتن معیشت مدرن سرمایه دار و مرفه بودند یا به دلیل انباشت سرمایه دوران استعمارشان است و یا به قیمت برده کشی از اکثریتی داخل و یا خارج از جمعیت آن کشور تمام می شود. به عنوان نمونه برخی ژاپن را به عنوان کشوری معرفی می کنند که با وجود صنعتی شدن و زندگی مدرن، به رفاه رسیده! حال آنکه از وضعیت بیکاری و برده انگاری شاغلان آن کشور بی خبرند.
زندگی فقرای فراموش شده ژاپن، روی دیگر سکهای است که تابحال آن را ندیدهاید. اختلاف طبقاتی در کشور ژاپن بسیار شدید است.
ژاپن کشوریست که در آن دو پدیده مردم فراموش شده و محلههای کثیف را کنار مدیران کمپانیهای مولتی میلیاردر و برجهای گران قیمت، میبینید.
در این روزها شاهد پخش سریال پایتخت در صدا و سیمای بی غیرت و کثیف جمهوری کمی تا قسمتی اسلامی ایران هستیم.
پایتخت صرفا به تبلیغ و تجمیل موسیقی حرام و ساز و آواز و بازیگری زن شوهردار با مرد غریبه (با دوبنده کشتی!!) در نقش زن و شوهری و "هما عزیزم" ختم نشد. در این مجموعه شاهد صحنه هایی هستیم که ضرورتی برای آن نبود مثلا چه ومی داشت دگمه یقه تنابنده معلوم الحال را یک دختر ببندد! آیا این ظرائف برای عادی سازی ارتباط با نامحرم برای آن دسته از دخترانیست که در خانه ماهواره ندارند و به تلویزیون این نظام اعتماد کرده اند؟!
اگر زنی گمان کند همسرش فوت کرده و قصد ازدوج با مردی کند و سپس همسر او پیدا شود حادثه و ضربه بدی در زندگی آن زن خواهد بود و شرایطی حاد بوجود آمده که می بایست پوشیده بماند. حال چه ضرورتی دارد با بودجه بیت المال این وضعیت بد ناموسی و عاطفی، فیلمنامه شود؟! آیا عمدی در کار است تا قدم های اول را در ترویج روحیه چند شوهری بردارد؟!
درباره این سایت